Μοιράσου μαζί μας τη πιο αγαπημένη σου ανάμνηση απ’ το Star Wars franchise.

Ο Στράτος Χουβαρδάς στο άρθρο του στο Comics in Greece για τις αναμνήσεις για το θρυλικό Star Wars καλεί έξι μεγάλους καλλιτέχνες μεταξύ αυτών και τον σκιτσογράφο Κώστα Φραγκιαδάκη για την δικιά του ανάμνηση...

"Το Star Wars δεν είναι απλά ένα franchise. Είναι φιλοσοφία, έχει γαλουχήσει εκατομμύρια παιδιά ανά τον κόσμο 40 χρόνια τώρα, είναι το Α και το Ω του sci fi σε όλες τις πλατφόρμες έκφρασης του. Είτε πρόκειται για ταινία, είτε για comic, είτε για βιβλίο που κινείται σε sci fi θεματολογία, όλο και κάτι θα έχει «δανειστεί» απ’ το Star Wars... Είναι αδιαμφισβήτητο, ότι όποιος έχει παρακολουθήσει τις ταινίες Star Wars, τον έχει σημαδέψει, και τον έχει διαμορφώσει και σαν άνθρωπο σε κάποιο βαθμό. Έχει μπει στο πετσί του και βαθειά στο υποσυνείδητο του. Γι α αυτόν τον λόγο, το Comics in Greece, ζήτησε από τους γκουρού της ελληνικής comics σκηνής, να μας περιγράψουν τις δικές τους εικόνες και αναμνήσεις που έχουν δημιουργηθεί από το Star Wars. Μίλησαν όλοι από καρδιάς, και δεν μπορώ να τους ευχαριστήσω αρκετά για αυτό!

...

Κώστας Φραγκιαδάκης, σκιτσογράφος. «Μπλεκ», «Το Τσόφλι», «Μύθος». http://www.mythoscomics.gr

Στις 25 Μαΐου του 1977, ήμουνα 8 χρονών… Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν θυμάμαι και πολλά από εκείνη την ηλικία, εκτός ίσως της συνεχόμενης πικρίας και αμηχανίας που ένιωθα ως παιδί, επειδή λόγω επαγγέλματος του συγχωρεμένου πατέρα μου (στρατιωτικός), άλλαζα συνεχώς σχολεία λόγω των μεταθέσεων, και έπρεπε να προσαρμόζομαι συνεχώς. Μερικά πράγματα όμως, χαράζονται βαθιά στην μνήμη σου, χωρίς να το επιλέγεις, και ενδεχομένως χωρίς και να αντιλαμβάνεσαι πολλές φορές το γιατί. Μου είναι αδύνατον να θυμηθώ ποια ημερομηνία ακριβώς, είδα την ταινία STAR WARS (την πρώτη), πάντως ήταν σίγουρα την χρονιά που βγήκε στους ελληνικούς κινηματογράφους, (τότε δεν υπήρχαν φυσικά άλλες επιλογές). Σίγουρα μπορώ να περιγράψω με άπειρα επίθετα, τα συναισθήματα που μου προκάλεσαν αναρίθμητες σκηνές της ταινίας αυτής, όσο και των υπολοίπων που ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια. Αλλά δεν είναι καμία από αυτές που χαράχτηκαν τόσο βαθιά στην μνήμη μου. Αυτό που θα θυμάμαι για πάντα, είναι η αίσθηση που είχα (κι εγώ και ο αδερφός μου), όταν βγήκαμε από την αίθουσα του κινηματογράφου, εκείνη την συγκεκριμένη ημέρα. Η αίσθηση ότι κάτι είχε αλλάξει… Όχι κάτι για το παγκόσμιο σινεμά, (αυτό είναι βέβαιο, αλλά δεν μπορούσα τότε να κάνω τόσο πολύπλοκες σκέψεις), αλλά κάτι είχε αλλάξει στον πραγματικό κόσμο γύρω μας… Ξαφνικά, στο δικό μας μυαλό όλα πλέον ήταν δυνατά. Τα ταξίδια στο διάστημα και οι εξωγήινοι πολιτισμοί, δεν ήταν πλέον προϊόν φαντασίας ενός βιβλίου ή (ειδικότερα για μένα), ενός κόμικ, αλλά μια πιθανή πραγματικότητα που βρισκόταν μόλις ένα βήμα παρακάτω στο δρόμο. Μέσα στις 2 ώρες που περάσαμε μέσα στο σινεμά, λες και άλλαξε ο κόσμος στον οποίο ζούσαμε. Τα αυτοκίνητα γύρω μας, θα μπορούσαν πολύ άνετα να κινούνται αιωρούμενα ή να πετούν, οι πολυκατοικίες να είναι φουτουριστικά εξωγήινα κτίρια, και οι κακομούτσουνοι διαβάτες να ανήκουν ένας θεός ξέρει σε ποια εξωγήινη φυλή. Και ασφαλώς ο αδερφός μου ήταν ο Λουκ Σκαιγουώκερ κι εγώ ο Χαν Σόλο… Η μόνη μου στεναχώρια τότε, ήταν ότι ο Λουκ φαινόταν να ερωτεύεται την Πριγκίπισσα , ενώ ο Χαν Σόλο έμενε στον άσσο, παρέα με τον αξιολάτρευτο Τσιουμπάκα. Ευτυχώς για μένα, οι δύο επόμενες ταινίες της πρώτης τριλογίας, έβαλαν τα πράγματα στην θέση τους και πήρα μια γλυκιά εκδίκηση από τον αδερφό μου… Μay the Force be with you…"